ฝีเข็มของความตั้งใจ ป้าจุด

ป้าจุด 21 มิถุนายน 2565

ป้าจุดทำงานกับภูครามมานาน โดยรู้จักภูครามจากญาติที่ทำงานกับภูคราม ช่วงแรกไม่รู้สึกสนใจที่จะปักงานกับภูครามเพราะรู้สึกแปลกๆ กับวิธีการและลายปักที่ไม่คุ้นเคย ก่อนหน้านี้ป้าจุดเคยปักหมอนขาย ลายปักเป็นแบบนึง วัสดุที่เคยใช้ก็เป็นอีกแบบนึง พอมาเจอวัสดุที่ภูครามใช้จึงถือเป็นสิ่งแปลกใหม่เพราะไม่เคยมีใครนำเส้นฝ้ายมาปักลงผืนผ้าฝ้าย แต่จากนั้นไม่นานก็ได้ลองฝึกปักกับพี่วิสาขา โดยพี่วิสาขาให้ปักใส่ผ้าอ้อมลูกสาวตน ก็เห็นว่าป้าจุดปักได้ แต่อาจจะยังไม่สวยมาก พี่วิสาขาเลยถืองานที่ป้าจุดฝึกปักไปให้พี่ไข่ดาวและป้าบิดู เพื่อของานมาให้ป้าจุดปัก และนั่นคือจุดเริ่มต้นในการทำงานกับภูครามของป้าจุด

พื้นที่ของป้าจุด

“ครั้งแรกที่ป้าปัก ไข่ดาวให้ป้าปักผ้าพันคอ บอกเลยว่าไม่สวยเอาซะเลย จนป้าเกอร์ (ตอนนั้นยังไม่ได้มาทำงานกับภูคราม) บอกว่า เอาผ้าไปคืนเขาเถอะ อายเขา พอป้าเกอร์พูดแบบนั้นป้ายิ่งไม่ยอมแพ้ จำได้เลยว่าคืนนั้นป้านอนเที่ยงคืน อาจจะด้วยนิสัยป้าที่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ หมายถึงป้ารู้สึกว่าป้าต้องทำให้ได้  นั่นก็เลยเป็นแรงผลักดันทำให้ป้าปักผ้ามาจนถึงทุกวันนี้ได้ ป้าพยายามอย่างหนักเลยนะ เพราะอยากทำให้งานของเราออกมาดีที่สุด”

เวลาปักงานป้าจุดคิดอะไร?

“บอกตรงๆ ว่าถ้าป้าคิด ป้าจะปวดหัวแล้วเครียดไปเลย ส่วนใหญ่ป้าจะปักเพราะสบายใจที่จะปัก ช่วงไหนที่ป้าคิดงานป้าจะเกร็ง และทำให้ไม่กล้าปักงาน หรือถ้าปักออกมาก็ไม่สวย  การปักงานของป้าจะอาศัยการพิจารณาและลองปักไปก่อน ถ้าไม่โอเคก็แก้ไข” ป้าจุดพูดไปหัวเราะไป หากแต่ระหว่างที่พูดว่าถ้าคิดงานจะปวดหัว ร่างกายกลับทำสิ่งตรงข้าม ป้าจุดใช้เข็มวาดในอากาศบนเนื้อผ้าที่ต้องการจะปัก พร้อมทั้งพิจารณาสีผ้าที่ต้องการใช้อย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะตัดสินใจดึงเส้นฝ้ายสีมะเกลือเทาเสียบใส่รูเข็ม และทำการปักเป็นลายก้าน

ป้าจุดกับผลงาน

แรงบันดาลใจในการปักงานคืออะไร?

“แรงบันดาลใจในการปักงานของป้าคือคำติชม ถ้าเป็นคำชมป้าจะมีกำลังใจในการปักงานมากๆ เช่นไข่ดาวหรือพี่เหมี่ยวมาบอกว่างานของเราขายได้ มีลูกค้าชื่นชมผลงานเรา ป้าก็แอบดีใจอยู่นะ เห็นว่าป้าเงียบๆ (พูดไปหัวเราะไป) แต่ถ้าเป็นคำแนะนำให้ปรับปรุง ป้าก็จะกลับมาแก้ไขกลับมาพัฒนาฝีมือจนกว่าจะเป็นแบบที่ดีที่สุด อีกอย่างนึงคือป้าทำงานปักมาจนถึงทุกวันนี้เพราะป้าชอบ ป้าไม่ได้มองเรื่องรายได้ คนอื่นอาจจะคิดว่ากว่าจะได้เงินต้องใช้เวลานาน แต่ป้าปักเพราะป้าชอบ ป้าพอใจที่จะปัก ได้เงินช้าได้เงินเร็วไม่เป็นไร ป้าไม่ได้มองเรื่องนั้น ความสุขของคนเรามันไม่เหมือนกัน”

ฝีเข็มละเมียดละไมของป้าจุด

ชิ้นงานที่รู้สึกว่าอยากแก้ไขมีไหมคะ?

“มีเยอะมาก บางทีเอาไปส่งไข่ดาวก็อาย เพราะมันไม่ค่อยสวยสำหรับป้า แต่จะมีตัวนึงที่ป้าจำได้ขึ้นใจคือเสื้อสีขาว ที่ใช้สีฝ้ายปักเป็นสีเหลืองกับสีคราม ป้าว่าการใช้สีไม่ค่อยโอเคเท่าไร แต่น้องไนซ์บอกว่าขายไปตั้งนานแล้ว ป้าก็เลยกลับมาคิดว่าเราไม่ชอบ แต่ลูกค้าอาจจะชอบก็ได้ คนเราชอบไม่เหมือนกันอะเนอะ”

สีสันที่ป้าจุดขัดใจ (ผลงานของป้าจุด ปี 2564)

กว่าจะหาเอกลักษณ์ของตัวเองเจอ ใช้เวลานานไหมคะ?

“เอาจริงๆ ป้าไม่รู้ว่าเอกลักษณ์ของป้าคืออะไร แต่พี่เหมี่ยวบอกป้าว่า ลายมือป้าเหมือนลายอียิปต์(ฝีเข็มคม โค้งงอ เหมือนกราฟฟิค) แต่ป้าไม่ได้คิดว่ามันคือเอกลักษณ์ เพราะป้าใช้เวลาฝึกฝีมือและลายปักมาหลายปี มันก็มีทั้งโอเคและไม่โอเค”

ผลงานที่ต้องตีความและคิดงานร่วมกับช่างทอของป้าจุดที่ผ่านมา

คิดว่าการทำงานกับภูครามทำให้ตัวเองพัฒนาอะไรบ้าง?

“สำหรับป้า การทำงานที่ยาก เวลาได้โจทย์จากพี่เหมี่ยวที่ป้าไม่เข้าใจ และปักยังไงก็ไม่ตรงตามที่เราคิด คือความยาก แต่ทุกครั้งที่ป้าสามารถสู้และทำสำเร็จ ป้าจะรู้สึกได้ถึงความภูมิใจและรู้สึกดีทุกครั้ง ยิ่งเราพยายามฝึกฝนและแก้ไข เรียนรู้กับสิ่งเหล่านั้น จะทำให้เราระวังและทำงานที่มีคุณภาพมากขึ้น เพราะเคยมีครั้งนึง เป็นเหตุการณ์ที่ป้าจำได้ขึ้นใจเลย พี่เหมี่ยวจะเอาเสื้อไปออกบูธ เราเตรียมตัวจะขายแล้ว พี่เหมี่ยวสังเกตุเห็นว่าฝ้ายที่ป้าปักหลุดออกเกือบทั้งตัวเลย เพราะป้าละเลยจุดเริ่มต้นของการเก็บฝ้ายก่อนปัก พี่เหมี่ยวเลยให้ป้าเอามาแก้ ตอนนั้นป้าก็ใจเสียอยู่นะ เพราะงานเรามันมีจุดบกพร่อง แต่พี่เหมี่ยวไม่ได้ว่าอะไรป้าเลย แค่บอกว่าฝ้ายหลุดนะ แก้ไขให้หน่อย แค่นั้นเลย จากนั้นมาป้าก็ระวังมากขึ้น”  

ผลงานการเล่าเรื่องหน้าหนาวบนภูพานของป้าจุด

การใช้สีเล่าเรื่องของป้าจุด

พอคุยกับป้าจุดมาจนถึงตอนนี้ สัมผัสได้ถึงความพยายามและหมั่นฝึกฝนฝีมือของป้าจุด รวมถึงการก้าวข้ามความยากของตนเอง จนนำมาสู่การพัฒนาฝีมือและจิตใจ สำหรับผู้สัมภาษณ์แล้ว การเอาชนะใจตนเองได้ และก้าวข้ามสิ่งที่เราคิดว่ายากได้ ถือเป็นการพัฒนาตนเองที่ดีที่สุด และอีกหนึ่งข้อคิดที่รู้สึกได้กำลังใจจากป้าจุดผ่านการพูดคุยในครั้งนี้คือ

“สิ่งไหนที่เราคิดว่ายาก ให้วิ่งเข้าใส่ ไม่มีอะไรยากถ้าเราตั้งใจจะทำ”

ป้าจุด, 2565